Water Natuurlijk vraagt al vele jaren meer aandacht voor de waterkwaliteit. Meestal tevergeefs, van kritiek op het gevoerde beleid en voorstellen tot verbetering moet men bij het waterschap niet veel hebben. Toch is en blijft schoon en gezond water cruciaal voor een gezonde leefomgeving voor mens en natuur. Het waterschap moet daar voor zorgen en in de Hollandse Delta lukt dat niet, stelt nu ook de provincie Zuid-Holland.
Europese regels
De Europese Kaderrichtlijn Water geeft normen voor de waterkwaliteit. Voor Nederland is dat erg belangrijk. De richtlijn gaat uit van een grensoverschrijdende stroomgebied benadering. Ons land en zeker de Hollandse Delta is voor waterkwaliteit afhankelijk van wat er bovenstrooms in de grote rivieren wordt geloosd. Er wordt nu zo’n 15 jaar gewerkt met zogeheten Stroomgebied Beheer Plannen. Per stroomgebied van bijvoorbeeld de Rijn en de Maas worden door de waterbeheerders maatregelen bedacht om de waterkwaliteit te verbeteren.
Zo ook door het waterschap Hollandse Delta. In die 15 jaar is door het waterschap een slordige 650 miljoen euro belasting geld besteed aan het watersysteem. En het resultaat is dat nog geen enkel water voldoet aan minimale normen en het gaat ook niet lukken om de doelen voor de deadline van 2027 te halen. Dat heeft ook te maken met de erfenis uit het verleden. Waterkwaliteit had voordien onvoldoende prioriteit. Bijna 60% van de maatregelen, die voor verbetering moesten zorgen, werd niet uitgevoerd en geschrapt. En ook de huidige plannen zijn waarschijnlijk niet afdoende.
Tussenbalans
De provincie Zuid-Holland heeft recent een tussenbalans uitgebracht. Daarin is te lezen hoe het gesteld is met de waterkwaliteit op de eilanden van de Hollandse Delta. De provincie legt de vinger ook op een belangrijke zere plek. Gesteld wordt dat er van oudsher een zwaar accent ligt op de aan- en afvoer van water en het peilbeheer voor de landbouw. Zo zet het waterschap alles op alles om in alle uithoeken van het gebied de landbouw van zoet water te voorzien. Dat is belangrijk, water is een cruciale productie factor voor de landbouw. Daar moet het waterschap voor zorgen, maar niet ten koste van de waterkwaliteit.
De provincie stelt voorzichtig dat naast het terugdringen van meststoffen en chemische stoffen de inrichting en het onderhoud van het systeem de waterkwaliteit meer moet gaan dienen. Water Natuurlijk vindt dat waterkwaliteit sturend moet worden, waaraan ook de landbouw ondergeschikt is. In de tussenbalans van de provincie is te lezen dat ons waterschap sterk blijft leunen op afhankelijkheid van de grote rivieren. De vele miljoenen liters water die nu over het land worden gespoten is feitelijk gewoon rivierwater. Alle inlaten staan open. Klimaatverandering gaat daar een
stokje voor steken is de verwachting. Door het wegvallen van smeltwater wordt de rivierafvoer wisselvalliger en door invloed van de zee wordt het water zouter. Daar zullen de landbouw en het waterschap aan moeten wennen