Mevrouw Sawtschenko vierde zaterdag 8 februari haar 105e verjaardag en is daarmee de oudste inwoner van de Hoeksche Waard. Burgemeester Erik van Heijningen ging dit weekend bij haar op bezoek in verzorgingstehuis ’t Huys te Hoecke in Puttershoek. Hij feliciteerde haar namens het gemeentebestuur en had bloemen en bonbons meegenomen. Accordeonist Jamiro uit ’s-Gravendeel zorgde voor een vrolijke, muzikale noot.
De in 1920 geboren Annie maakte in haar leven heel wat mee. Toch is ze nooit bij de pakken neer gaan zitten. Het horen, zien en praten gaan mevrouw door haar hoge leeftijd wat minder goed af, maar ze eet nog goed en geniet van de maaltijden.
Met de buurvrouw naar activiteiten in ’t Huys te Hoecke
Doordat ze een beroerte heeft gehad, is ze niet goed meer te verstaan. Haar buurvrouw Jopie is haar grote steun. Annie gaat samen met Jopie nog steeds naar activiteiten van ’t Huys te Hoecke. De 105-jarige facetimet regelmatig met haar dochter. Jopie vertaalt wat mevrouw Sawtschenko zegt, als haar dochter haar niet kan verstaan.
Bewogen leven achter de rug
Mevrouw Sawtschenko heeft een bewogen leven achter de rug. Ze is geboren in Kiev (Oekraïne). Doordat er een stuwdam werd aangebracht, verhuisde ze naar Zaporizja (nu een oorlogsgebied). Als jong meisje werd zij tewerkgesteld bij de aanleg van de spoorlijn in Finland. Op haar 23e werd ze naar Duitsland gestuurd. Als dwangarbeidster kwam Annie bij verschillende families terecht. Ze werkte op het platteland; veel Duitse mannen waren naar het front gestuurd. Tijdens het koeien melken dronk ze zelf melk, want anders had ze niets te eten. Ze werd ziek en raakte ondervoed. In Duitsland leerde mevrouw een Nederlandse man kennen. Na de oorlog kreeg ze de keuze: terug naar Rusland of met hem mee naar Nederland. Ze koos voor het laatste en trouwde bij de Amerikaanse ambassade.
Nooit opgeven
In Nederland aangekomen ging zij bij haar schoonouders aan de Reedijk in Mijnsheerenland wonen, tegenover het busstation. Het viel niet mee om de Nederlandse taal te leren. Ze moest zich aanpassen, maar gaf nooit op. Daarna verhuisden ze naar de Wilhelminastraat, waar hun enige kind werd geboren. Het gezin verhuisde later naar het Beatrixplein. Liefdevol zorgde ze voor haar kleinzoon en kleindochter wanneer dat nodig was. Mevrouw Sawtschenko had 3 broers, maar die zijn allemaal overleden.
Na haar huwelijk deed zij veel landarbeid: aardbeien plukken, aardappelen rapen en bieten wieden. Toen haar man bij haar wegging (na 40 jaar huwelijk) brak een moeilijke tijd aan. Tot rond haar 73e werkte ze als hulp in de huishouding.
(foto: gemeente HW)