Van zaterdag 15 april tot en met zondag 29 oktober presenteert Museum Hoeksche Waard een informatieve tentoonstelling over de veranderingen in de positie van de vrouw in de Hoeksche Waard in de afgelopen 100 jaar.
Bij de verkiezing voor de leden van de Tweede Kamer in 1918 werd Suze Groeneweg uit Strijensas verkozen tot het eerste vrouwelijk lid. Deze gebeurtenis markeert een kantelpunt in de positie van vrouwen. Dus ook voor de vrouwen van ons eiland. Na de Tweede Wereldoorlog werd het verschil tussen Nederland en de Hoeksche Waard steeds kleiner.
Inmiddels is er veel veranderd. Maar we zijn er nog lang niet. Volledige gelijkheid tussen vrouwen en mannen is er al wel op papier. Maar vrouwen krijgen te vaak minder betaald dan mannen voor dezelfde werkzaamheden.
Wat is er zoal te zien op deze tentoonstelling? In de Hoeksche Waard waren veel boerinnen. Hun positie is in een eeuw tijd aanmerkelijk veranderd. Zeg maar verbeterd. Stond de boerin vroeger haar man bij, nu kan de boerin directeur van een zuivelbedrijf zijn.
Voor de Tweede Wereldoorlog was het dagelijks leven van de huisvrouw gebonden aan strenge regels. Zo was maandag de wasdag. Het huishoudelijk werk was zwaar werk. Na de oorlog werd dit werk verlicht door elektrische apparaten, zoals een wasmachine en een stofzuiger.
De beroepen die vroeger typisch voor mannen waren, staan tegenwoordig open voor vrouwen. Zo kunnen vrouwen uitblinken als trucker. Maar ook in de sport. Jonge Hoeksche Waardse vrouwen zetten hun stempel op sporten, bijvoorbeeld voetbal en autoracen. En natuurlijk mogen we de vrouwelijke kunstenaars op het eiland niet vergeten.
De verpleegster met haar Solex was vroeger een bekend element in het straatbeeld. Oud en modern huishoudelijk materiaal laat het verschil zien. Bij de bruidsjapon wordt verteld welke taken de vrouw werden ontnomen bij haar huwelijk. Inmiddels heeft zij haar zelfstandigheid binnen het huwelijk herwonnen.
Ook staan we stil bij de opleidingen voor de volwassen vrouw, zoals de moedermavo halverwege de jaren zeventig. Meisjes van nu mogen elke opleiding die er is volgen. In de Taselaar kast zijn voorwerpen te zien die niet meer worden gebruikt. Naast het plastic regenkapje tonen we krulspelden, hoeden, een haakmutsje en nog veel meer vergeten voorwerpen.
Deze tentoonstelling is voor de ouderen onder ons een wereld van herkenning. Voor de jeugd van tegenwoordig is het een wereld vol verbazing.